Σκέψεις περί Mazda RX-8

Χτες οδήγησα για κάνα μισάωρο ένα Challenge ενός φίλου από το στρατό στο Αίγιο. Οι δρόμοι βέβαια ήταν ξενέρωτοι, κράταγαν του κερατά. Μπορεί λοιπόν να μην το είδα ιδιαίτερα στο πώς πηγαίνει με το πλάι, μπορώ όμως να πω ότι μου άρεσε πολύ. Καταρχάς, σε αυτό το χρώμα ήταν άκρως ερωτεύσιμο. Νομίζω ότι τα καλύτερα χρώματα για το 8άρι είναι το βυσσινί (όπως εδώ), το μαύρο (απαραιτήτως με μαύρες ζάντες) και το μπλε (καταργήθηκε γρήγορα όμως). Το εσωτερικό είναι φανταστικό, μακάρι να είχε τέτοιο και το ΜΧ. Επίσης τα φρένα ήταν εξώκοσμα, ό,τι καλύτερο έχει δοκιμάσει ποτέ. Και αυτά θα τα ήθελα στο ΜΧ. 

Όμως, τιμόνι και κιβώτιο είναι σίγουρα πίσω από τα αντίστοιχα του ΜΧ5. Και καλά, το τιμόνι το περίμενα αφού είναι και ηλεκτρικό. Αλλά το σασμάν... Ύστερα, είναι η αίσθηση ότι κουμαντάρεις ολόκληρη μαούνα. Από το εσωτερικό που βλέπεις κάθε φορά που κοιτάς τον εσωτερικό καθρέπτη μέχρι το πόσο άμεσα αντιδρά στις εντολές σου και το πόσο όγκο έχεις πίσω σου να μαζέψεις όποτε κάνεις παντιλίκι. Και φυσικά, το ανοιχτό αυτοκίνητο δε συγκρίνεται με τίποτα. Εν ολίγοις, εκεί που νόμιζα ότι μετά θα ξενέρωνα που θα έμπαινα στο ΜΧ, ίσα-ίσα που το εκτίμησα περισσότερα. Λίγη δύναμη παραπάνω να είχε μόνο, όπως το RX βρε παιδί μου...  
Το οποίο μέχρι τις 2500 ήταν τελείως ψόφιο, μετά σα να ξύπναγε κάπως και μετά τις 4500-5000 έδειχνε τα δόντια του.

Όσο για τα περί κρατήματος, ενδεχομένως το RX να σημειώνει μεγαλύτερη πλευρική επιτάχυνση αλλά το ΜΧ είναι πιο ευέλικτο, πιο ρυθμίσιμο και πιο διασκεδαστικό. Και μόνο που ένιωθα τόσο όγκο να με περιβάλλει, εκεί που το ΜΧ απλώς το φοράς, αισθανόμουν λίγο περίεργα. Ίσως να φταίει ότι έχω συνηθίσει στο λιλιπούτειο ΜΧ5 και τα υπόλοιπα κλειστά μού φαίνονται τεράστια. Πάντως, ξεκαθαρίζω ότι οι δρόμοι του Αιγίου κρατούσαν και ότι ούτε το ένα, ούτε το άλλο μπορούσαν να ταξιδέψουν για πολύ με το πλάι.

Μια βόλτα ακόμα με το Challenge του φίλου μου εχτές και ξαναθυμήθηκα τι μου αρέσει και τι με χαλάει στο συγκεκριμένο αυτοκίνητο.
Για τα καλά νομίζω ότι δεν αξίζει να αναφερθώ ξανά, είναι γνωστά και τα έχω αναφέρει τόσες φορές. Αυτό που μου έκανε (αρνητική) εντύπωση ήταν ο τρόπος που οι ανωμαλίες φτάνουν στην καμπίνα κι αναφέρομαι στο ηχητικό μέρος της υπόθεσης. Δεν περιμένεις από ένα τόσο στιβαρό και ποιοτικό αυτοκίνητο να χωλαίνει τόσο σε αυτόν τον τομέα. Πραγματικά κρίμα, θυμίζει φθηνότερες κατασκευές. Από εκεί και πέρα, είναι τρομερή η ζέστη που εισέρχεται στην καμπίνα από το κεντρικό τούνελ. Ο φίλος μου αναφέρει ότι οι αποσκευές του βράζουν, προφανώς εξαιτίας των καζανακίων της διπλής εξάτμισης.
Γενικά πάντως, είναι ένα εξαιρετικά ολοκληρωμένο all-round μοντέλο. Μπορεί να μην κάνει πολλά πράγματα τέλεια, τα καταφέρνει όμως σε όλους τους τομείς πάρα πολύ καλά και τελικά αυτό είναι που μετράει.

(τα παραπάνω κείμενα γράφθηκαν κατά τις χρονιές 2005-2006)